خواستند تو را خوار کنند ولی چنانی قدر و منزلتی پیدا کردی که آمدند برای تعظیم جسمت چرا که روح بزرگ‌منشی‌ات در همه تاثیر گذاشت… تو را خواستند به زمین زنند ولی آسمان تو را در آغوش گرفت و وقت رفتن پا بر زمین‌شان نگذاشتی… خواستند تو را محو کنند ولی بیشتر به چشم آمدی….

مادربزرگم همیشه می‌گفت آسمان برای رفتن مظلوم و آدم‌های مومن و خوب گریه می‌کند، الان باور کردم… این چند روز به چشم دیدم چگونه در ساعت رفتن تو آسمان چادر سیاه بر صورت کشید و گریه‌های بی‌امان کرد… چه رازی هست در اینکه چند روز هست آسمان ساعت ۱۵ سیاه می‌شود و چند ساعتی گریه می‌کند… نمی‌دانم ولی حس می‌کنم تا اذان مغرب نفس می‌کشیدی و دعا می‌کردی برای مردمت برای محرومین برای آن کودک برای آن پیرمردی که حتی استاندار هم ندیده بود برای پیرزن روستا دورافتاده… راستی خوش بحال دخترکی در سفر آخرت به قم تو را در آغوش گرفت و این آرزو به دلش نماند… آسمان با گریه‌هاش به ما فهماند تو نماز آخر هم در مغرب خواندی و رفتی…. راستی چرا خواستی در سوم خرداد به خانه ابدیت بروی؟ باید بگوییم ممد نبودی ببینی نه نه قاسم نبودی ببینی ابراهیم آزاد گشته ….