مشاوره امروز، درسی از یک همراه و دوست، جهت عدم هیجانی شدن در انتخاب شریک زندگی:

نسبت به دوستان و همکاران و همسایه ها، سنم بالا رفته بود و بقول گفتنی مزین به لقب ترشیده شده بودم…

همیشه سرزنش میشدم و اقسام دامادها را به اصطلاح برای رفع ترشیدگی بهم معرفی میکردند…

آخرین دامادی که معرفی کردن، پسر یه دونه و پدر کارخانه دار بود… که بعد از اون اعلان عمومی کردم لطفا از سر مهربانی و رفع ترشیدگی هر کسی رو برای من نفرستید و همون جلسه اول عذرش رو خواستم، چون روی عقایدم محکم بودم. سه تا مولفه اصلی مدنظرم بود:

۱. هر جایی بودیم نماز اول وقت

۲. دودی حتی اهل آتش بازی نباشه😁

۳. شغل مناسب داشته باشه و متکی به کسی نباشه

اکثریت همون مرحله اول، رد میشد…

و الان من..‌.

در سن ۳۰ سالگی ازدواج کردم، هر جایی باشیم برای نماز اول وقت اقدام میکنه… به شوخی میگه خدا رو شکر مولفه دودی نبودن رو قبول کردم وگرنه باید جوجه بزنیم اونم توی این گرونی… با یه دختر کوچولو و در یک خونه نقلی و فسقلی، خوش و خرم هستیم البته با دعواهای شیرین😅😅 همیشگی…

ولی همسر آقای کارخانه دار با فرزند ۱۲ ساله و خونه ۲۰۰ متری و ماشین شاسی بلند در ورطه جدایی، بخاطر خدانترس بودن جناب شوهر و ماجراهای بعدش….

حواستون باشه از قدیم گفتن دیر و زود داره اما سوخت و سوز نداره… انتخاب درست کنید و باخدا معامله کنید. دیر شدن و حرفای اطرافیان مهم نیست…