مامان دیشب بهم گفت: بهم گفته یکم آب‌هویج بخور، هر چی تلاش کردم زبونم نچرخید به کسی بگم بخره، حالا هر کدوم یه جور ادا میان، اون همه قم پر می‌کنه، اون میگه کلاست رفته بالا….
توی دلم میگم خوب بجای پیشنهاد، براش می‌خریدی آدم حسابی….
بعد از کلی سروصدا با دخترک، بالاخره اون پیروز مثل همیشه، ما مغلوب به سمت پیک‌نیک خانوم… شیشه آب هویج برداشتم، مامان مامان اینو بگیر، زود بپوش تا بریم. نه نه من نمیام خودتون برید، حالا من یه چیزی گفتم، چند خریدی؟
با کلی اصرار راهی شدیم به سوی باغ گل رفیق صمیمی بابا…
اصلن گل چیدن یک صفایی داره، مش یوسف می‌خنده خوش اومدید و بعدش خانومش دم در میاد، با لهجه شیرین کاشی، داخل می‌رویم. طبق روال مامان بسته سوهان را روی ورودی در اتاق میذاره.
مش یوسف میگه گل میخوای بچینی دخترم، برق چشمام کل منطقه رو فرامیگیره، ته باغ را نشان میده، بال درمیارم….
به پدر دخترک نگاه میکنم میگم چاقو یا قیچی نداری، میگه دیگه چی میخوای… بذار برم از مش یوسف بگیرم، میگم نه نه زشته…
به هر زحمتی بود گلهای انتخابی با خارهای فراوان می‌چینم…. پدر دخترک میاد یه شاخه گل بچینه میگه اوه چه شکلی اینا رو جدا می‌کنه بابا کلی تیغ داره….
ناخواسته صدای درونم بلند می‌شود و می‌گویم وقتی برایت مهم باشد خارها برایت اهمیت ندارن و تمام تلاشت را می‌کنی… زندگی نیز همین است رسیدن به هدف، سختی‌ها و خارها را هموار می‌کند
بار اول نبود این کارش. دوباره برای رفت و آمد در خانه را باز کردم و میخ شد تا ته خانه را نگاه کرد، هر چند من دیگه آب‌دیده شده بود هم در زیرزمین را می‌بندم هم در اتاق بالا را که فقط مستفیض از راه پله‌ها و ورودی در بشود.
چند روز پیش خیلی خسته بودم، گفتم خسته نشدی اینقدر دید می‌زنی، گفت ناراحتی، پشت در یک پرده بزن پیدا نباشه، فکر بدی نبودا….
دیشب داشت با یک جوانی دعوا می‌کرد لعنتی با چشم‌های هیزت منو قورت نده. ناخودآگاه و بی‌اختیار گفتم خوب تو هم یک چیزی بپوش مانع دیدن باشه همانطور که من پرده جلو در زدم، تو هم خودت یک کاری کن…
جوان که خود را پیروز نبرد یافت گفت وای دمت گرم، هر روز پدر ما درآورد، همه جا را می‌ریزه بیرون و از جلوی ما رد میشه و میگه چشم هیز….
پیرمردی داشت رد می‌شد به جوان گفت خاک بر …، آخه اینکه برای همه ریخته بیرون، ارزش دیدن داره …
سحری بیدار نشدم…
منع پزشکی پس از کم‌آبی شدید سال گذشته که باعث تحت تاثیر قرار گرفتن ستون فقرات و بعدش عمل جراحی سنگین داشته باشم، هر ثانیه، کارت قرمز از سوی خانواده برای روزه دریافت کردم…
تحمل روزه نگرفتن ماه رجب و شعبان را نداشتم…
اولین تست ماه رجب، بسیار خطرناک و بستری منجر شد ولی انگار بدن ریکاوری شد و ماه شعبان بی‌دردسر شد
امروز سحری از فرط خستگی بیدار نشدم، همسر هم به توصیه پزشک، بیدارم نکرد…
مامان مدیونم کردم امروز روزه بگیرم…
دلخوش به اینکه توان ماه رمضان داشته باشم….
جلوی سوپری ترمز کرد
مثل بچه‌ها بغض کردم، من چیزی نمیخوام، برای خودت بگیر…
برگشت بیا عشقت ساقه طلایی خریدم…
بغضم با باران ترکید…
قدر سلامتی را تا زمان سالم بودن نمی‌دانیم و بعد از آن فقط حسرت و حرص همراهت می‌شود….
خدا کند که روز اعلام نتایج، حسرت به دل نمانیم، هر روز اخری، نماینده روز اعلام نتایج هست….
یکسال تمام باطری وجودم در حال استفاده است…
کم‌کم در حال خاموش هستم…
ندای ربنا پیچید…
زمان شارژ مجدد هست…
شارژر خود را باید وصل کنیم…
هنوز یک‌ماه باقی مانده، ولی به رسم هر ساله هیاهو در خانه‌مان جان گرفته، برای پول نو… مادرم شالش را شسته و خواهرم برایش اتو کرده، و منتظر عطر ناب گل یاس و رزی هستم که من سفارش دادم تا معطرش کند… امسال شور و حال دیگری هست، شاید بعد از چند سال فراق بخاطر کرونا، دوباره امسال جانی گرفته شده…
“حُبُّ عَلِیٍّ حَسَنَةٌ لَا یَضُرُّ مَعَهَا سَیِّئَةٌ وَبُغْضُ عَلِیٍّ سَیِّئَةٌ لَا یَنْفَعُ مَعَهَا حَسَنَة”
باز دیشب برادرم موآخذه شد پول نو چه شد! و پاسخ که مامان، اخوی‌ات گفته نگران نباش… اون بچه‌اس و سرش شلوغ هست، می‌خواهد از گردنش باز کند… برادر بزرگم می‌خندد و می‌گوید بله، نوه برادرت بچه هست یا خودش…
ولی مامان ذهنش جای دیگری است… مادرم الان نقل‌هایش را سفارش می‌داد تا شب عید سفارشی و تازه برایش بیاورند… پدرم برای تبرک سکه‌های عیدی را به حرم برده و به ضریح تبرک کرده بود…
عزیزتان از وقتی عروسشان شدم، از اول ماه حج، خمیر برای کسمه و نان شیرینی می‌زد…
چه برو بیایی بود… عمه‌یتان هر سال گوسفندی می‌زد برای آبگوشت عید و بعد از سه سال از خدا حاجت گرفت… خانم سادات زن حاج آقا (پسرعمه) را من برایش خاستگاری رفتم و شروع تعریف ماجرایی که هر سال چند بار پسرعمه خدابیامرزم برایمان تعریف می‌کرد….
ادامه دارد…
**ماجراهای عید غدیر، قسمت اول…**