انَّ الْحُسين مِصباحُ‌الْهُدی وَ سَفينَهُ‌الْنِّجاه
این جمله معروف را بسیار شنیده‌اید. یک نکته‌ی ناب در این جمله بسیار کوتاه است.
▪️در عرصه‌ی معرفت، در عرصه‌ی تشخیص، در عرصه‌ی فهم، در عرصه‌ی نظر، در عرصه‌ی حکمت نظری و درک حقایق و معارف؛ امام حسین علیه السّلام مصباح الهدی است. چراغ پر نوری است که راه هدایت را روشن می‌کند، حقایق را برای هر اندیشه‌ی طالب حقیقتی تبیین می‌کند.
▪️چراغ هدایت امام حسین علیه السّلام هیچ فضای تاریکی را در ذهن کسی که از این مکتب درس می‌آموزد و بهره می‌گیرد، باقی نمی‌گذارد.
▪️پس اگر اهل معرفت آموختن، اندیشیدن، تفکر و پرداختن به حکمت نظری و معارف نظری باشیم، زانو زدن در مکتب اباعبدالله الحسین علیه‌السّلام پاسخگوی تمام عیار بالاترین خواسته‌های نظری است.
▪️اگر اهل سیر و سلوک و عمل هستیم، طالب این هستیم که راه سعادت را در زندگی بشناسیم، طالب این هستیم که راه شایسته زیستن و شایسته بودن را بیاموزیم، طالب این هستیم که به مدارج عالی انسانی دست پیدا کنیم و در پی حکمت عملی هستیم، چگونه بودن را، چگونه رفتار کردن را، چگونه شدن را مقصد خود اختیار کرده‌ایم، حسین بن علی علیه السّلام سفینه النجاه است.
▪️یعنی کشتی نجات امام حسین علیه السّلام کشتی‌ای است که با آن می‌توان از تمام مهلکه‌ها؛ مهلکه‌ی نفس، مهلکه‌ی شیطان، مهلکه‌ی انحطاط‌ها و مهلکه‌ی دنیاپرستی‌ها و همه‌ی آنچه که گرداب‌ها و غرقابه‌هایی است که بشریّت در طول تاریخ در او غرق شده است نجات پیدا کرد.
▪️این مکتب حسینی هیچ چیزی باقی نگذاشته، چه در عرصه‌ی نظر و چه در عرصه‌ی عمل، چه در عرصه‌ی معرفت و چه در عرصه‌ی سلوک، چه در عرصه‌ی علم و اندیشه و چه در عرصه‌ی اخلاق و ارزش‌ها، مصباح الهدی و سفینه النجاه است.
? به امام صادق علیه السلام عرض شد: آقای من به فدایتان شوم! …وقتی کسی می میرد یا کشته می شود جلسه نوحه ای برای او می گیرند.
? و من مشاهده می کنم که شما و شیعیانتان از اول ماه محرم اقامه جلسه عزا می کنید.
⭕️ حضرت فرمودند: این چه حرفی است!، هنگامی که هلال ماه محرم دمیده می شود ملائکه پیراهن امام حسین علیه السلام را آویزان می کنند در حالیکه پاره پاره شده از ضربه های شمشیر و آغشته به خون است.
? ما و شیعیانمان این پیراهن را با چشم بصیرت می بینیم پس اشک های ما سرازیر می شود.
? خصائص الزینبیه، ص49، ثمرات الاعواد، ص3
از میان مردم روزگار اباعبدالله(ع) تنها مردم کوفه همدل شدند و برای امام حسین(ع) دعوت‌نامه فرستادند. امام حسین(ع) هم دلیل حرکت خود به‌سمت کوفه را نامه‌های مردم دانستند.
عبیدالله‌بن‌زیاد راز کوفیان را فهمیده بود و می‌دانست برای کمرنگ‌کردن تأثیر حرکت امام، باید بین کوفیان دست به تفرقه‌افکنی بزند. کار به جایی رسید که فرزدق روحیۀ کوفیان را برای امام حسین(ع) چنین ترسیم کرد: «دل‌هایشان با توست؛ اما شمشیرهایشان در برابر تو!»
ازبین‌رفتن همدلی مسلمانان، امروز هم آرزوی دشمنان است. راه نجات مسلمانان هم در پناه‌بردن به راهکار امیرالمؤمنین(ع): «انسانِ تنها بهرۀ شیطان است؛ همان‌گونه که گوسفند تنها طعمۀ گرگ می‌شود.»
دشمن می‌خواهد به‌بهانۀ کرونا مجالس عزاداری اباعبدالله(ع) را کمرنگ کند؛ چون این مجالس عرصۀ تقویت همدلی است. و جالب اینکه تجربۀ کشورهای مختلف نشان داد که کرونا را هم با همدلی می‌توان شکست داد.
روضۀ عبدالله‌بن‌الحسن(ع) حکایت پسری است که پدرش، امام حسن مجتبی(ع)، قربانی گسستگیِ یارانش شد.
ــــــــــــــــ
برشی از کتابِ
ازدحام تنها، اجتماع دل‌ها
ــــــــــــــــ
احساس تنهایی سخت‌تر و شکننده‌تر از خود تنهایی است و این احساس، خواه‌ناخواه به‌سراغ انسانِ نیازمند اجتماع خواهد آمد. ازاین‌روست که اسلام همواره پیروانش را از تنهایی به‌دور می‌خواند و می‌خواهد. دانش امروز هم انزوا و تنهایی را کشنده‌تر از بیماری‌های جسمی برمی‌شمارد.
دختران دریای احساس و عاطفه‌اند و از همین رو، در برابر تنهایی دچار آسیب شدیدتری می‌شوند. پیامبر رحمت و خاندان مهربان ایشان هم بارها بر محبت ویژه به دختران تأکید کرده‌اند. کم‌توجهی به دختران گاه در افکار جاهلی ریشه دارد: شوم‌دانستن زن. اما در فرهنگ اسلام، دختر رحمت خداست.
محبت به دختران و زنان را باید هم با زبان نشان داد و هم در عمل: هدیه‌خریدن، بوسیدن، نوازش‌کردن و توجه‌نشان‌دادن. از لوس‌شدن دختر هم نباید ترسید؛ چون آنچه نتیجۀ عکس دارد، محبت بیجاست، نه محبت فراوان.
در کربلا هم محبت اباعبدالله‌الحسین(ع) به دختران آشکارتر است و خاطرات این محبت‌های سرشار است که قلب کوچک رقیه(ع) را بیشتر می‌فشارد و غم دوری از پدر مهربان را برایش سنگین‌تر می‌کند.
ــــــــــــــــ
برشی از کتابِ
ازدحام تنها، اجتماع دل‌ها
ــــــــــــــــ
متن ۱۱ شب منبر دهۀ محرم ۱۴۴۲
بر محور محتواییِ امسال:
«هم‌بستگی‌ومسئولیت‌پذیری‌اجتماعی»
برخاسته از یک مسئله: «ازدحام تنهایی»
ــــــــــــــــ
پی‌دی‌اف رایگانِ کتاب:
yun.ir/5majic
ــــــــــــــــ
یک ویروس کوچک جسمی، چها که با جسم و روح ما که نکرد!
بترسیم از ویروس بزرگ …
ویروس روح و جان، شیطان در وجودمان منزل کرده و دنبال واکسن و دارویی نیستیم.
مبادا ویروس منحوس در وجودمان ریشه قوی کند و شمر روزگار شویم حرمله را رشد دهیم و ابن زیاد پرورش دهیم. مبادا این ویروس، اغفالمان کند و اماممان را همچون کوفیان رها کنیم.
یکی از زمانهای مناسب جهت قدم در مسیر تهذیب نفس، ایام محرم می باشد. یارانی که دشمن شدند و دشمنانی که حریت یافتند. حواسمان به حر شدن یا حرمله شدن باشد. مسلم را تنها نگذاریم….
