من انسانم️ و ریشه ام ناس هست و نسیان و فراموش کاری همرام هست، برای همین دائماً نیازمندِ تذکر و یادآوری دارم. گاهی آنقدر در زندگی روزمره‌ی خود غرق می‌شوم که حتی نسبت به امورِ مهم، دچار غفلت می‌شوم. 

بدترین غفلت و فراموشی، غفلت از هدف و آرمان مهمِ زندگی انسانی، یعنی ظهور است.
وای به روزی که دست به دامن توجیه دلیل کارم شوم و بگویم که فراموش کردم، غافل شدم، حواسم به چیزِ دیگری پرت شد و…
مگر در کربلا چه شد!! نسبت به امام زمان بی‌تفاوت شدند. وای اگر مانند مردم زمانِ امام حسین بشویم که با غفلت و فراموشیِ وظایفشان، در همراهی با امام کوتاهی کردند و او را تنها گذاشتند.
️‌ پس یادمان باشد هر روز، حتی با انجام کاری ساده، به یادِ امام باشیم و از کار برای ایشان غافل نشویم. علاوه بر این نباید از دشمنان نیز غافل شد. دشمنانی که پیوسته با حملات گسترده، بر ضدِ امام زمان تلاش می‌کنند، زیرا گاهی غفلت ما نسبت به دشمن، باعث زیانی جبران ناپذیر می‌شود.

همونطور که میدونیم یکی از سنت های خداوند، امتحان و ابتلاء هست. هممون داریم امتحان میدیم، لحظه های خوشی و سختی همشون یه امتحان هست تا عیارمون مشخص بشه؛ هیچ راهی هم‌برای فرار کردن از این امتحانها نیست.

در این امتحانها، قدرت انتخاب داری، میتونی پیروزی رو انتخاب کنی یا مسیر شکست رو.
بنظرت چه کسی پیروز این میدان آزمایش هست؟ تعبیر کلام نور از پیروزی در امتحانات، اصطلاح «أحسن عملا» است؛ یعنی تو وقتی پیروز میشی که بهترین عمل را انجام بدی، نه هر عمل خوبی رو.
اگر وقتت صرف هر کار خوبی بکنی، ولی آن کار، در آن وقت مقدم نباشه، محکوم به شکست شدی!
کلاهت رو قاضی کن، مسیر یاری امامت رو چجور توجیه میکنی؟ به این سوال فکر کن: بهترین عمل در زمان واقعه عاشورا چه بود؟ آیا عیار ۷۲ تن بیشتر هست یا کسانی که یاری رو به بهونه محراب ترک کردن! امروز بهترین عمل که میتونی انجام بدی، چیه؟

دهه اول محرم تمام شد، حالا چه وظیفه ای داریم ؟

۱- تمام اهداف قیام عاشورا رو در زندگی خودمون پیاده کنیم.. ظلم ستیزی، شهادت طلبی، رضایت قلبی به رضایت خدا و بویژه انجام واجب فراموش شده یعنی امربه معروف و نهی از منکر 

۲- ابعاد رفتاری شهدای کربلا رو بررسی کنیم و در زندگی خودمون جاری و ساری کنیم…
نماز اول وقت، حجاب و حیا ،روحیه ی جهادی، توکل، امر به معروف و نهی از منکر و…

۳- لحظه لحظه زندگیمون رو حسینی باشیم.. ما گریه کن حسینیم… ببینیم به کدوم کارمون راضی هستن و کدوم کار ناراحتشون میکنه و باید ترک کنیم… ظاهر و رفتارمون در شأن یک محب امام حسین باشه

۴-روضه و یاد آقا رو فراموش نکنیم.. ولو در حد یک سلام هرروز یاد اقا امام حسین علیه السلام باشیم…

۵- زینب گونه زندگی کنیم: عالمه، با صلابت، صبور، محکم، پایبند به حجاب و اصول اعتقادی، آمر به معروف، صمیمی، دلسوز و مهربان با اعضای خانواده، فداکار.

حال و هوای دل حضرت رقیه سلام الله علیها را تا وقتی سایه پرصلابت پدر بالای سر باشه نمیشه درک کرد. در واقع به دریا رفته می داند مصیبت های طوفان را. این حال و هوا رو حتی دختر پدری که الان صاحب فرزند هست و مادری هست هم وقتی پدرش رو از دست میده می فهمه، دختری که شاید خودش دوران جوانی را هم پشت سر گذاشته. وقتی کسی حرفی بهش میزنه توی دلش میگه تا وقتی بابام بود این حرف رو بهم نمی زدند تا وقتی بابام بود نگاه چپ بهم نمی کردند. اونجاست که بدون هیچ روضه و مرثیه ای، اشکش برای حضرت رقیه سرازیر میشه که نوگل پدر چه کشیدی در اون صحرا. چه سختی ای کشید زینب برای آروم کردن همچین دختری. هیچ دستی نتونست آرومش کنه تا اینکه چشم به چشم با پدر شد….

دخترها بابایی اند…

کنایه هایی که به دختران شهدا، شهدای مدافع حرم زده شد کمتر از گوشواره از گوش کشیدن نداشت. آه هایی که از دل کشیدند و اشکهایی که ریز ریختند و سراغ پدر رو گرفتن… ظالم همیشه هست تنها لباسش، الفاظش و نگاهش متفاوت شده است. روزی در لباس لشکر یزید، روزی در لباس سلبریتی یا روشنفکری که گفت مدافعان حرم برای پول خود رفتند…. اینها همانها هستند که گفتند حسین فقط برای تخت حکومت خود رفت….

دخترها بابایی اند….

یا حسین اگر با تو بیاییم اسلام چه می شود ما به عبادت باید بپردازیم. دست بردار و به محراب بنشین و‌عبادت کن تا به بهشت بروی.

عده‌ای وقتی امام حسین علیه السلام از آنها خواست برای کشته شدن در راه خدا آماده شوند، چنین توجیهاتی آوردند. اما مگر اسلامِ حسین با اسلامِ آنها فرق داشت؟! مگر هدفِ این جماعت حفظ اسلام نبود؟ پس چرا والاترین مسیر را انتخاب نکردند؟

اما ماجرا چه بود؟

ماجرا همان افراد ترسو هست که حقیقت اسلام را فراموش کردند و به قول معروف، همرنگ جماعت میشوند و سکوت میکنند تا مصلحتشان به خطر نیفتد. همانهایی که الان در شهر و‌ دیار و‌ اقوام خود، باحجاب و بانماز و روزه و همه چی تمام هستند ولی با بیرون رفتن از شهر خود یا قرار گرفتن در بین افراد دیگر مسیر خود رها میکنند.

همانهایی که حفظ اسلام و ترویج آن را بهانه کردند. در حالیکه حفظ اسلام در آن زمان به جهاد و فداکاری و ریخته شدن خونشان بود، و همانهایی که الان با اینکه رهبر از عدم اعتماد به دشمنان می گوید ولی می گویند مصلحت به گفتگو هست و عزت ملی را فدا میکنند به بهانه ایمنی کشور، به بهانه تحریم، به بهانه سیاست خارجی.

ای منتظر ظهور مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف! آیا آماده‌ هرگونه تلاش و فداکاری و جهاد هستی؟ مگر میشود پای در رکاب رهبر کشور اسلامی نداشت و منتظر امام قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف بود. باید بدانی حفظ اسلام در هر زمان وابسته به همراهی با ولی زمان است نه تنها دعای انتظار خواندن و نماز و عبادت ولی ….، پس باید ببینی ولی زمانت چه می‌خواهد!

اللهم ارزقنا بصیرة.

اللهم ارزقنا توفیق پیروی از ولی امر مسلمین….