خنکای صبح، صورتم را نوازش می‌کرد، به سمتش حرکت کردم، خودش قدم‌هایم را تندتر کرد، بوق زدن چند تاکسی سکوت خیابان را شکست، کنسرت گنجشک‌ها را مختل می‌کرد، باید از دستشان رها می‌شدم به پیاده‌رو رفتم تا شاید بوق‌ها خاموش شوند….
پیرزن قد خمیده‌ای با دو نان بربری گوشه‌ی خیابان نشسته دیدم، بوی نان داغ هوایی‌ام کرد….
کم‌کم به جلوی خانه‌اش رسیدم، سلام دادم عطر تنش را به جان خریدم، دست به سینه شدم گفتم عمه‌ی سادات سلام علیک روح مناجات سلام علیک…. و منتظر سلام روبرویش نشستم….
بعضی هدیه‌ها یه جوری به دلت می‌شینه که حتما باید ثبت بشه….
یه خرس آب‌دار کوچولو قشنگ….
اصلا بدجور به دلم نشسته…
از ترس دخترک نمی‌تونم به کلیدهام وصل کنم…
عکسشو گرفتم جلوی چشم باشه…
چون هر چی توی خونه بیاد…
دخترک میگه this for me….
ایلان ماسک گفته کسانی پرچم امریکا را پایین می‌اورند و پرچم کشور دیگری بالا می‌برند باید یک سفر یک طرفه اما اجباری به کشوری که پرچمش را بالا بردند، داشته باشند….
کمی فکر کن…
جمله آشنا نیست!!!!
آره چند وقت پیش بود توی ایران بعضی‌ها حنجره پاره می‌کردن خب اینا که حامی هستن بفرستید برن غزه بجنگند…
الحق و الانصاف چه معلمانی هستند و الحق و الانصاف چه خدایی ماها داریم که توی قرآن کریم می‌فرماید: “وَمَكَروا وَمَكَرَ اللَّهُ ۖ وَاللَّهُ خَيرُ الماكِرينَ”
دو مرغ عشق دوران نوجوانی پس از کش و قوس‌های فراوان بالاخره بهم رسیده بودند و الان ده تا پانزده سال از آن لحظه معراجی می‌گذرد و از قضای روزگار سه سالی هست که همسایه کوچه مادری من شدند و از قضای بخت و اقبال، یکسال هست دیوار به دیوار ما شدند… طبق روال آقا از صبح تا شب در منزل بیکار و ساعت ۱۲ شب (مدیونید فکر کنید خانم یک دقیقه زودتر از مغازه تشریف بیاورند) با ماشین شاسی بلند ارث پدری خانوم به دنبالش می‌رود و لحظه‌شماری ما… تا دقایقی دیگر جنگ جهانی بی‌نهایتم با دعوا دو مرغ عشق و کتک خوردن فرزند حاصل از ازدواج آغاز میشود. روال هر شب هست فریادها اگر نشنویم دپرس می‌شویم، چند روزی مسافرت بودند واقعا ساعت ۱۲و ۲۰ دقیقه گمشده داشتیم…..
امشب یک جمله عرفانی جدید یاد گرفتیم: زن‌ها دندان پوسیده‌اند نه، میشود باهاشون بود از درد پدرت درمیاد و نه، میشود کشیدشان چون جایش خالی میشود… زن فریاد زد با من بودی!!! مرد گفت من غلط کنم به تو چیزی بگویم با جنس زن بودم🤔
زن گفت: مادرت و خواهرات هم جنس زنن و استارت جنگ…
پدر دخترک گفت چه جمله‌ی عرفانی و ضخیم‌الهضمی …
گفتم: نه… خیلی کهنه‌فکر هست.
گفت: چرا!!!
گفتم: دندان پوسیده و قدرت ایمپلنت…
و من به دعواهای کوتاه و شل و وارفته و آبکی خودمان خندیدم که ۵ دقیقه بعد تمام میشود و تهش به چرت و پرت می‌کشید دعوا باید ضخیم‌الهضم باشد
پیامک اول قبل از عید، برگزیده گرامی اطلاعات… ارسال کنید
پیامک دوم بعد از عید، برگزیده گرامی عکس ارسال کنید
پیامک سوم… برگزیده گرامی دعوتید جهت تقدیر به اختتامیه
پیامک چهارم … همان قبلی
پیامک پنجم…. یاداوری همان قبلی
پس از اصرارهای فراوان پیامکی، با پافشاری و مرخصی گرفتن پدر دخترک، راهی اختتامیه در حوزه برادران شدیم…
همان اول کار بی‌نظمی موج می‌زد… غر زدنم شروع شد بیا برگردیم همه حاج اقان… ولی فایده نداشت…
تیر اول را خوردم… برگه حضور و غیاب برگزیدگان… حالا اسم بگید ولی خانمها را نگفتن حضور و غیاب کنیم…
تیر دوم … آقایون محترم که حوزوی بعید می‌دانستم حتی یک راه برای عبور خانمها نگذاشتند و باید بقول گفتنی خودتو بکشی و عنر عنر از جلوی حاج اقاها رد بشوی….
تیر سوم… مجری حتی یکبار نامی از مدعوین خاص خانمها نامی نبرد که معاون پژوهش فلانجا که در ردیف اول هم هستن حضور دارن
تیر آخر… فقط ۱۷ نفر از رتبه های اول تقدیر می‌شوند… بگذریم از موضوعاتی که زیبا نبود اعلام شوند بطور پایان‌نامه پرسشنامه روابط جنسی!!! و از مابقی بگذریم… برخی عناوین خود متن عنوان ده صفحه بود و منکه دهانم باز بود از انتخاب آنها… از همه بدتر اینکه فقط یک خانم در بین ۱۷ نفر… و بدتر نحوه اعلام… در دلم گفتم کاش کمی تاسی به مقام معظم رهبری مدظله العالی می‌شد که چگونه ارزش زنان را بالا بردند و گفتند برای عملیات وعده صادق از همسران شما تشکر می‌کنم اما در حوزه علمیه نفر آخر برای تقدیر یک نفر خانم بود… کاش مقدم بودن خانمها….
از بیرون رفتن از سالن نگویم، بهتر است…
با مقایسه جشنواره دو سال پیش که در آن سال در بخش کتاب رتبه آوردم و جشنواره امسال که در مقاله، یک درس بزرگ گرفتم:
اگر نظم در امور داشته باشیم برنامه‌ها بسیار عالی پیش می‌رود…