من مادر #محمدرضا هستم

من مادر #آرتین  هستم

من مادر #آرشام هستم

من مادر #راستین هستم

من مادر #موهای_بافته دخترم هستم

من مادر #لبخند دخترم هستم

اما

مثل تو

مادر #منافق نیستم

مادر #داعش نیستم

مادر #اشک_های_دروغین نیستم

مادر #موهای_بریده نیستم

ای مادر #دروغ و #خیانت و #پول_کثیف

بي ارزش تر از آب بيني بز!

اگر چنين نگاه و برداشتي از رياست طلبي که عامل هلاکت است، در فکر و ذهن انسان وجود داشته و از عمق جان به آن باور داشته باشد، آن وقت بزرگ ترين پست ها و مقام ها در چشم انسان از آب بيني بزغاله اي بي ارزش تر مي شود. چنانچه اميرالمومنين امام علي(ع) در بخشي از خطبه خود درباره خلافت فرمودند: سوگند به خدايي كه دانه را شكافت و جان را آفريد، اگر حضور فراوان بيعت كنندگان نبود، و ياران حجّت را بر من تمام نمي‏كردند، و اگر خداوند از علماء عهد و پيمان نگرفته بود كه برابر شكم بارگي ستمگران، و گرسنگي مظلومان، سكوت نكنند، مهار شتر خلافت را بر كوهان آن انداخته، رهايش مي‏ساختم، و آخر خلافت را به كاسه اوّل آن سيراب مي‏كردم، آنگاه مي‏ديديد كه دنياي شما نزد من از آب بيني بزغاله‏ اي بي ارزش‏تر است. (خطبه 3 نهج البلاغه)

اتفاقات زیادی این چند وقت رخ داد، همه آزرده شدیم… فکر کردیم مصی بی نژاد باعثش هست! یک روز گشت ارشاد را مقصر کردیم! یک روز مرگ یک دختر و گفتیم اینکار را کردی! و حادثه بسیار تلخ… و باز هم مسئول چرا اینبار اینکار را نکردی!!!

چوقت قرار هست به خودمان بیاییم که مقصر من و تو و تمام مادرانی هستیم که فرزند بزرگ کردن را فراموش کردیم…. بله من و تو، کجا مادربزرگمان، مادرمان جلوی ما به پدربزرگ و پدرمان ناسزا گفتن! حتما میخواهی بگویی انها مرد بودن، برای من مرد نیستن… نه! انها هم اخلاق همه مردها رو داشتن ولی یک زن بود که تو یک هزارم زحمتها و رنجهای او را، تو نداری ولی حرمت شکستی و میشکنی!!

کجاست عطر گل محمدی جانماز مادران… کجاست گلدان گل یاس… کجاست ترمه ها… کجاست بشقاب های گل قرمزی….

بله مادر بله زن… دشمن تو را نشانه گرفت و تو به فرض خودت نباختی ولی تو در حال شکست خوردنی که عطر جانمازت در خانه نپیچد… حی علی الصلاه….

نقاره می‌زنند… چه شوری به پا شده‌ست؟

نقاره می‌زنند… که حاجت‌روا شده‌ست؟

نقاره می‌زنند… نوای جنون کیست؟

بر سنگ‌فرش صحن حرم خط خون کیست؟

آهنگ دیگری‌ست که نقاره می‌زند

خون کبوتری‌ست که فواره می‌زند

هنگامه تقرب حبل‌الورید شد

آن‌کس که داشت نذر شهادت شهید شد..

عشاق دوست غسل زیارت به خون کنند

سرمست عطر یار، هوای جنون کنند

چاقوی کفر در کف تکفیر برق زد

جادوی غرب، شعله به دامان شرق زد

گر ابن ملجمی به مرادی رسد چه باک؟

حاشا که اوفتد علم «یا علی» به خاک

حاشا که دست تفرقه مسحورمان کند

از گرد آفتاب حرم دورمان کند

هم‌سنگریم و همدم و همراه و هم‌قسم

آری به خون فاطمیون حرم قسم

✍🏻 محمد مهدی سیار

#تسلیت_ایران

#حرم_شاهچراغ

يکي از عوارض رياست طلبي و قدرت دوستي آن است که زمينه را براي خيانت فرد به جامعه اسلامي و مردم فراهم مي کند. فرد براي رسيدن به قدرت، ممکن است به دشمن نيز دل ببندد و دشمن از اين نقطه ضعف براي نفوذ در افراد و به انحراف کشاندن و در خدمت گرفتن آنان استفاده مي کند. نمونه هاي چنين لغزش و خيانتي از صدر اسلام تا تاريخ معاصر و دوران جمهوري اسلامي، کم نبوده و نيست. طبق گفته رسول اکرم(ص) آنچه زمينه اين لغزش را فراهم مي سازد، نفاقي است که بر اثر حب رياست در دل مي رويد و رشد مي کند. آن حضرت نسبت به شکل‌گيري علاقه‌ به مقام و جاه و منصب در دل‌هاي مومنان هشدار داده و مي‌فرمايد: حب الجاه و المال ينبتان النفاق في القلب کما ينبت الماء البقل؛ حب جاه و مال در قلب نفاق مي‌روياند همچنان که آب، گياه را مي‌روياند. (جامع السعادت، ص 349)

يا در حديثي ديگر معمر بن خلاد نزد حضرت رضا(ع) نام مردي را برد و گفت: او رياست را دوست دارد، حضرت فرمود: بودن دو گرگ درنده درميان گله گوسفندي که چوپانش حاضر نباشند، زيانبخش‌تر از رياست‌ نسبت به دين مسلمان نيست؛ يعني رياست‌طلبي از دو گرگ درنده به دين مسلمان بيشتر زيان رساند. (الکافي، ج 2، ص 297)