این ایام کرونا یه امتحان بزرگه که کوفی نبودنمون و عمار بودنمون ثابت بشه. رهبرمون زمانیکه دیگران رو‌به رعایت بهداشت سفارش کرد، اول خودشون حرف و عمل رو یکی کردن تا همه یاد بگیرن. اگر واقعا ادعای طلبه پیروی رهبری رو داریم، باید این ایام ثابت کنیم و اشک دشمنان رو دربیاریم و بهانه ای دستشون ندیم. متاسفانه این روزا یه حرفایی از مذهبی مآبها میشنویم که نشون دست نشانده کجا هستن. وقتی به بنده خدایی گفتم چرا ماسک نمیزنی گفت هوا گرمه و این ویروس کرونا همش دروغه، همش بازی هست سر ما گرم بشه.
دلیل گرماش، منو یاد بی حجابها انداخت که میگن هوا گرمه نمیتونیم چادر سر کنیم… حواسمون باشه رهبرمون رو تنها نذاریم.
تیکه ای از کتاب خون دلی که لعل شد به این موضوع اشاره داره که برخی از کلام امام خمینی ره پیروی کردن:
«پس از اعلام عزا، همه ی طلاب جوان علوم دینی، به همان شکل که در مراسم عزا رسم است، لباسهای سیاه پوشیدند. برخی به یک پیراهن ساده بسنده کردند و برخی هم بیشتر سیاه پوشیدند. به یاد دارم که نزد خیاط رفتم تا برایم پیراهنی سیاه بدوزد.»
جذابیت کلام در آنست که از عمق جان برخیزد و به گونه ای لطیف و دلنشین بر زبان جاری شود. اینگونه سخن گفتن آنچنان تاثیری در مخاطب می گذارد که حتی مسیر زندگی را نیز تغییر می دهد. نمونه ای از این قسم:
«من خود به چشم دیدم وقتی نواب در مذمت تشبه به لباس غریبان سخن میگفت مردی چنان تحت تاثیر قرار گرفت که کلاه شاپوی خود را از سربرداشت، در دست مچاله کرد و در جیب گذاشت»(برشی از کتاب پر ارزش «خون دلی که لعل شد»)